Hobby i aktywizacja seniora, część 2

Jednymi z bardziej powszechnych schorzeń u wymagających opieki osób starszych są demencja i choroba Alzheimera.

W opiece ważne jest dostosowanie aktywności do schorzeń podopiecznego oraz do jego możliwości – nie tylko fizycznych, ale też psychicznych. Ważne jest także zrozumienie i cierpliwość ze strony opiekuna. Jeśli chcesz dobrać ciekawą dla podopiecznego metodę aktywizacji, pomóc może Ci rozmowa z nim na temat jego zainteresowań czy hobby – być może senior chętnie maluje, a może oboje lubicie śpiewać?

Zastanów się, jakie związane z tym aktywności możecie wspólnie praktykować. Aktywizować podopiecznego można również poprzez angażowanie go w wykonywanie codziennych, domowych czynności, jakimi są np. nakrycie stołu czy wytarcie naczyń. Warto zachęcać seniora także do aktywności fizycznej, zaproponuj więc wspólny spacer przy dobrej pogodzie czy odwiedziny u sąsiadów. Ruch na świeżym powietrzu czy lekka gimnastyka mają pozytywny wpływ na zdrowie każdego człowieka. Jeśli podopieczny jest jeszcze w stanie wykonywać samodzielnie czynności pielęgnacyjne, nie wyręczaj go w tym, za to asekuruj lub podpowiadaj, w zależności od potrzeby i stanu zdrowia. Najważniejsze, by pamiętać o tym, że nie ma jednej uniwersalnej metody działania, a zadaniem opiekuna jest dostosowanie metody aktywizacji do potrzeb i możliwości swojego podopiecznego.

W pierwszej lekcji tłumaczyliśmy, jak odmieniamy dwa najważniejsze czasowniki nieregularne w języku niemieckim: haben (mieć) i sein (być). W tej części dowiesz się natomiast, w jaki sposób odmieniamy czasowniki REGULARNE.

Odmiana czasownika regularnego polega na zmianie wyłącznie końcówki wyrazu. Działamy wówczas wedle reguł – stąd nazwa tej grupy słów. Spójrz na tabelkę:

Z pozoru może wydawać się to trudne – ale w praktyce odmiana jest prosta! Zwróć uwagę na podobieństwa i schematy i w ten sposób postaraj się zapamiętać wzór. Postaraj się zapamiętywać poprzez budowanie skojarzeń, co pozwoli Ci szybciej przyswajać wiedzę.

Na przykład: mówiąc o sobie w j. niemieckim użyjemy końcówki „-E”, jak w „ich koche”. Po polsku powiesz: „ja gotuję” – jeśli więc będziesz mieć trudność w zapamiętaniu, skojarz, że polska końcówka „ę” to prawie jak niemieckie ”e” – tyle że bez ogonka :). Tak samo powiesz: „ich mache” (robię), „ich gehe” (idę).

By powiedzieć „my gotujemy” i „oni gotują”, użyjemy bezokolicznika – czyli formy wyjściowej czasownika. Nic tu nie zmieniamy, nie dodajemy żadnych końcówek. Powiemy wtedy: „wir kochen” (gotujemy), „sie kochen” (oni gotują).

Pamiętaj! W języku niemieckim, w przeciwieństwie do polskiego, nie możemy pominąć osoby wykonującej czynność. Znajduje się ona przed czasownikiem, np. ich koche – (ja) gotuję i wir lesen – (my) czytamy. Nie zapomnij, że w języku niemieckim mamy też formę grzecznością „Sie”, którą znasz z pierwszej lekcji i która oznacza Pan/Pani/Państwo.

*W niektórych przypadkach przed końcówką osobową pojawia się jeszcze łącznik -e-. Ma to miejsce w przypadku osób:
• „du” (ty)
• „er/sie/es” (on/ona/ono)
• „ihr” (wy).

Łącznik zastosujemy wtedy, gdy bez tej dodatkowej litery trudno byłoby wymówić odmienione słowo, jak np. przy czasowniku „arbeiten” (pracować). Bez tego dodatkowego -e- trzeba by było zmierzyć się z takimi łamaczami jak „du arbeitst”, „er arbeitt” czy „ihr arbeitt”).