Do dziś nie odkryto przyczyny choroby Alzheimera, a także – pomimo postępu medycyny – nie wynaleziono skutecznego na nią lekarstwa. Na całym świecie na chorobę Alzheimera choruje kilkadziesiąt milionów ludzi.
Objawy i stadia choroby
Początkowa faza choroby Alzhaimera może trwać nawet kilka lat. Charakterystyczne dla niej są trudności z pamięcią krótkotrwałą. Pacjent nie może sobie przypomnieć wydarzeń, które zdarzyły się niedawno albo nawet przed chwilą. Trudności sprawiają też czynności wykonywane rutynowo, pojawiają się zaburzenia koncentracji. Osoby czynne zawodowo potrzebują wtedy coraz więcej czasu na wykonanie swoich obowiązków, mają kłopoty z uczeniem się i łatwo rozproszyć ich uwagę – przykładowo nieoczekiwana rozmowa telefoniczna może sprawić, że chory nie wróci już do wcześniej wykonywanego zadania.
W miarę upływającego czasu coraz bardziej dotkliwe są postępujące zaburzenia pamięci. Umykają potrzebne słowa i pacjent często gubi wątek. Chory nie tylko nie pamięta wydarzeń sprzed chwili, ale nie potrafi przypomnieć sobie informacji czy faktów z przeszłości. Dobrze znane miejsca stają się obce, chory ma kłopot z trafieniem do domu, aż w końcu trudność sprawia mu nawet poruszanie po swoim mieszkaniu.
W ostatnim stadium Alzheimera chory już nie przypomina sobie faktów ze swojego życia. Nie rozróżnia osób. Poczucie czasu staje się pojęciem abstrakcyjnym. Zanikają wszelkie nabyte umiejętności takie jak ubieranie się, posługiwanie się sztućcami, korzystanie z telefonu czy innych sprzętów gospodarstwa domowego, dbanie o higienę, a nawet umiejętność poruszania się czy siedzenia. Chory nie odczuwa już potrzeb ani nie rozumie mowy.
Rola opiekuna
Ze względu na postępujące zaburzenia funkcji poznawczych pomoc drugiej osoby staje się niezbędna. Dla pacjenta cierpiącego na chorobę Alzheimera najlepszym miejscem jest własny dom lub mieszkanie, czyli znane otoczenie i otaczające przedmioty. Ważne jest jednak wprowadzenie pewnych zmian.
Dom powinien być bezpieczny dla pacjenta. Przede wszystkim należy usunąć z podłogi przedmioty, o które można się potknąć. Przeszkodą stają się najczęściej dywany, progi i kable elektryczne. Zabezpieczenia wymagają również sprzęty AGD, gniazdka elektryczne, okna, drzwi oraz kanty mebli. Trzeba też pamiętać o tym, by w niedostępnym miejscu umieścić noże, drobne przedmioty, klucze. Pomocne będzie zainstalowanie w łazience uchwytów, mat antypoślizgowych, a przy łóżku – barierek zabezpieczających przed upadkiem.
W miarę postępu choroby pacjent staje się coraz bardziej niesamodzielny i zagubiony. Cierpliwy i odpowiedzialny opiekun jest mu coraz bardziej potrzebny.
